داستان دختر مراكشی

داستــان دختــر مـراكشی

دختر مراکشی بود. پدری داشت که با نخ‌ریسی روزگار را می‌گذراند. صنعت 

دست پدر رونق یافت و پولی به هم زد و دخترش را به گردشی در آب‌های 

مدیترانه برد. مرد می‌خواست متاعش را بفروشد، و به دختر نیز سفارش کرد 

که او هم به جستجوی مرد جوانی برآید که شوهر شایسته‌ای برایش باشد. 

کشتی در نزدیکی‌های مصر به کام طوفان افتاد، پدر جانش را از دست داد و 

دختر به ساحل افتاد. دخترک بینوا و از پا افتاده که تقریباً چیزی نیز از گذشته 

به خاطر نداشت آنقدر در ساحل گشت و گشت تا عاقبت به خانواده‌ای رسید 

که حرفه‌شان نساجی بود. این خانواده دختر را نزد خود بردند و به او پارچه‌بافی 

یاد دادند.تا اینجا دختر از آخر و عاقبت خود خیلی هم شاکر بود. ‏اما این 

عاقبت بخیری چندان نپایید، 

چندسال بعد دختر در ساحل توسط برده‌دزدی ربوده شد که کشتی‌اش رو به 

سمت استانبول درخاورداشت و دختر را به بازاربرده‌فروشی‌اش برد.

مردی که سازنده‌ی دَكَل کشتی بود به اینبازار رفت تا برده‌ای بخرد که 

وردستش باشد، اما وقتی چشمش به دختر افتاد دلش برای او سوخت، 

او را خرید و به خانه برد تا کمک همسرش باشد.

اما دزدان دریایی محموله‌ی این مرد را دزدیدند، و برای خرید برده‌های دیگر 

دستش خالی ماند. مرد و همسرش و دختر به ناچار از اول تا آخر دَكَل سازی 

را خود به عهده گرفتند. دختر سخت و هشیار کار می‌کرد. دکل‌ساز که دختر 

را لایق دید آزادی‌اش را به او بخشید و شریک کارش کرد،

که سبب شعف خاطر دختر شد. ‏روزی مرد دكل‌ساز از دختر خواست با یک 

محموله بار دكل به جاده برود. اما نرسیده به سواحل چین کشتی با طوفانی 

شدید روبه‌رو ‏شد. یک بار دیگر آب دختر را به ساحلی بیگانه برد، و یك بار دیگر 

‏دخترک به شِکوه از تقدیر به زاری افتاد. پرسید: 

‏«چرا، چرا باید تمام اتفاقات بد برای من بیفتد؟» ‏هیچ پاسخی نشنید. 

از روی ماسه‌ها بلندشدو رو به شهر گرفت. ‏افسانه‌ای در چین حکایت می‌کرد 

که روزی یک زن خارجی پیدا خواهد شد که خیمه‌ای برای امپراتور خواهد ساخت.

چون هیچ‌کس درچین صنعت چادرسازی را نمی‌دانست،تمام مردم چین،که 

شامل نسل بعداز نسل امپراتوران هم می‌شد، چشم به راه وقوع این افسانه 

بودند. سالی یک بارامپراتورفرستاده‌هایش را روانه‌ی شهر‌ها می‌کرد تا هر جا که 

چشم‌شان به یك زن خارجی بیفتد، او رابه دربار ببرند. ‏در تاریخ یاد شده زن 

کشتی شکسته به حضور امپراتور رسید. 

امپراتور توسطمترجم از او پرسید آیا می‌تواند چادر بسازد. زن گفت: 

«‏فکر می‌کنم بتوانم.» 

زن طناب خواست،اما چینی‌هاطناب نداشتند،پس زن بابه یادآوردن دوران 

بچگی وبزرگ شدن زیردست پدرریسنده،ابریشم خواست و آن را ریسید و 

طناب را بافت.بعد تقاضای پارچه کرد، اما چینی‌ها پارچه نداشتند، پس زندگی 

خود با نساج‌ها را به یاد آورد وپارچه‌ی مناسب چادر را بافت. بعد تقاضای دیرک 

چادر کرد، اما چینی‌ها دیرک نداشتند،پس زندگیخود با دكل‌ساز را به یاد آورد و 

دیرک چادرراساخت.وقتی تمام این لوازم آماده شد،کوشید تمامچادرهایی را که 

در زندگی‌اش دیده بود به یاد آورد. سرانجام خیمه‌ای ساخت. 

امپراتور از ساختخیمه و به تحقق رسیدن پیشگویی افسانه مبهوت شد، 

به دختر گفت هرآرزویی دارد بگوید تا اوبرآورده سازد. دختر با شاهزاده‌ای زیبا 

ازدواج کرد و با فرزندانش در چین ماندگار شد و سالیان سالخوش و خوشبخت 

زندگی کرد. متوجه شد که گرچه ماجراهای زندگی‌اش به هنگام وقوع ترسناک

به نظر می‌رسیدند، اما در نهایت برای خوشبختی‌اش ضروری بودند.