در عشق گر حکایتم لبریز از شکایت ست

در عشق گر حکایتم لبریز از شکایت ست

در عشق گر حکایتم لبریز از شکایت ست

زین دل دگر شکایتی نیست جز حکایتم

در جان گر طبابتم لبریز از جراحت ست

زین روح دگر جراحتی نیست جز نقاهتم

در شور گر شهامتم لبریز از غرامت ست

زین سوز دگر غرامتی نیست جز سماجتم

در چشم گر عبادتم لبریز از عبارت ست

زین لب دگر عبارتی نیست جز ارادتم

در جوهر گر روایتم لبریز از شماتت ست

زین قلم دگر شماتتی نیست جز ملامتم

در ساغر گر طراوتم لبریز از عداوت ست

زین می دگر عداوتی نیست جز اطاعتم

در شب گر ظلالتم لبریز از دلالت ست

زین روز دگر دلالتی نیست جز حماقتم

در ذهن گر سخاوتم لبریز از شباهت ست

زین فکر دگر شباهتی نیست جز جهالتم

در غصه گر هلاکتم لبریز از فلاکت ست

زین قصه دگر فلاکتی نیست جز اسارتم

در جهل گر شرارتم لبریز از مهارت ست

زین عقل دگر مهارتی نیست جز نزاکتم

در تب گر حرارتم لبریز از لطافت ست

زین حس دگر لطافتی نیست جز ظرافتم

در محفل گر کرامتم لبریز از صراحت ست

زین مکتب دگر صراحتی نیست جز دیانتم 

در سر گر فراستم لبریز از خیانت ست

زین میل دگر خیانتی نیست جز سیاستم 

در غم گر فراغتم لبریز از ضمانت ست

زین خم دگر ضمانتی نیست جز ذکاوتم

در کل گر حسادتم لبریز از رفاقت ست

زین جمع دگر رفاقتی نیست جز نجابتم

درین آتشکده ی شعر آرمانی سِرش امانت ست

آتشی ست بر جان و خوشا جانش را حفاظتم